Coromandel II

Hi allemaal,

Afgelopen weekend ben ik voor de tweede keer naar Coromandel geweest, wat absoluut weer een blog waard is.

Zaterdagochtend zijn we in de vroegste vroegte vertrokken richting Coromandel. De eerste stop was een track naar de Pinnacles. De hike duurt zes uur, maar omdat ik vorig weekend de crossing heb gelopen dacht ik dat ik dit dan ook wel even zou doen. Vol goede moed begonnen we de track. Na tien minuten kwamen we terecht in een droogstaande rivier, waarna het pad gewoon eindigde en we dus eigenlijk gewoon de weg al letterlijk kwijt waren. Later bleek dat we nog een stuk met de auto door konden rijden en verderop het begin van de track was. Opnieuw begonnen we de hike vol goede moed. Het eerste deel was vlak en heuvelachtig, maar erg mooi. Twee uur later bereikte we de Pinnacles hut, waarna het echte werk kon beginnen. Lees: recht omhoog de berg op. Uiteraard was dit best zwaar, maar het laatste stuk naar de top was letterlijk klimmen en klauteren over de rotsen, waardoor ik het eigenlijk best wel leuk vond om te doen en ik in één keer naar boven ben gelopen en geklommen. Boven was het uitzicht uiteraard weer ontzettend mooi! Ik heb een aantal gevaarlijke foto’s op de top deze keer (sorry mam).
De weg terug was even een ander verhaal helaas. Bij de eerste stap naar beneden, gleed ik bijna direct naar beneden. Toen we het steilste stuk gehad hadden, hebben we geluncht op een rots met natuurlijk weer prachtig uitzicht. Na de lunch begon de weg terug. Het laatste deel leek, net als de crossing, weer oneindig te duren. Bezweet en zwart van het stof bereikte we dan ongeveer zes uur later de auto weer.

Na deze hike zijn we doorgereden naar the Cathedral Cove. Omdat ik hier in mijn eerste week al geweest was en Lizzy en ik het niet zagen zitten om weer berg op en af te lopen, besloten wij bij de auto te wachten. Om de tijd te vullen hebben we bier gedronken in de kofferbak :).

Na the Cove zijn we doorgereden naar the Hot Water Beach, maar helaas was het al vloed en reden we na tien minuten naar ons hostel in Whitianga om daar de lekkerste burger ooit in een pub te eten.
De volgende dag zijn we ’s ochtends vroeg vertrokken naar New Chums Beach. Vorig jaar stond dit strand nog in de top tien van ’s werelds mooiste stranden. Om hier te komen moesten we eerst door een deel van de zee met water op kniehoogte. Daarna langs de zee over keien en een stukje door bos, waarna tussen de palmbomen door uitkwamen op een mooi wit strand, waar wij overigens de enige waren. Weer erg mooi! Omdat het strand alleen bereikbaar is bij eb, moesten we na een half uurtje weer terug om vloed voor te zijn. Dit was achteraf net op tijd. Het laatste stuk door de zee was van kniehoogte naar heuphoogte gestegen. Iedereen bereikte zo goed als droog de overkant, maar mijn benen bleken helaas toch net iets te kort waardoor mijn spijkerbroekje de rest van de ochtend lekker sopte.

Vervolgens zijn we doorgereden naar Coromandel town, wat leuker klinkt dan het werkelijk is. Omdat NZ zo dunbevolkt is, zijn alle centra zoals wij dorpjes kennen. We hebben hier wat souvenirtjes geshopt, koffie gedronken een Afghan biscuit gegeten. Dit is een echt kiwi koekje, maar ik vond het niet voor herhaling vatbaar.

Hierna besloten we naar Mount Paku te rijden. Onderweg werden we opgehouden door allerlei varkens en biggetjes op de weg. Ik ben er nog steeds niet uit wat deze plek voor moest stellen. Het was een soort weide met varkens, maar het hek bestond uit één gespannen prikkeldraad waar alle varkens natuurlijk zo langs liepen. Verder stonden er overal verrotte of afgebrande auto’s en er liep één boer. Op blote voeten. Door alle uitwerpselen. Ik denk dat ik nu weet waar de Hobbiton voeten op gebaseerd zijn. Toch zijn zulke dingen zo mooi om te zien. Die man leeft tussen minstens 50 varkens op iets wat veel weg heeft van een vuilnisbelt en het interesseert hem werkelijk helemaal niets. De hele dag stoppen er toeristen om met zijn biggetjes op de foto te gaan en hij showt ze dan ook vol trots. Hij vertelde dat er ook biggen gestolen worden, maar dat er gelukkig ook genoeg nieuwe geboren worden. Heerlijk eigenlijk, zo’n instelling.

Na het ‘biggenknuffelen’ hebben we nog een tussenstop gemaakt bij een bijna perfecte waterval, zie de foto’s.

Vervolgens zijn we onderweg ook nog gestopt bij een imker. Hier maken ze Manuka honing. Een honing met een geneeskundige werking (even googlen als je meer wilt weten). Op deze boerderij werden we begroet door een hele lieve overenthousiaste hond, waarna de eigenaresse volgde en ons uitgebreid vertelde over de honing. Uiteraard hebben we de verschillende smaken allemaal geproefd :).

Na de Manuka honing kwamen we aan bij Mount Paku. Ook hier was ik al eens eerder geweest, dus de foto’s kun je vinden bij mijn eerste Coromandel blog.

Hierna zijn we terug naar huis gereden en hebben we nog even bij Carls Jr. gegeten, gewoon, omdat we dat in NL niet hebben en het echt te lekker is.

Dan was dit mijn weekend alweer! Ik heb nu nog maar vier weekenden op het Noorder eiland te gaan, de tijd gaat echt veel en veel te hard. Als iemand nog suggesties heeft om hier op het Noorder eiland te zien, ik ontvang ze graag! 

Hier de foto’s: http://myalbum.com/album/tyWMbbqLv1Ww

Liefs,

Yvette